Laatst was ik in de boekhandel.

Een kennis heeft een Goed Boek geschreven en die bestel je niet online, en ook niet als e-book. Een Goed Boek laat zich betasten en besnuffelen. Een Goed boek verleidt en laat zich verleiden. Kortom: een Goed Boek koop je in de boekhandel.

Sommigen noemen dat Goed Boek in kwestie de Vlaamse versie van “Sex in the City”, en dat vind ik vooral een belediging voor mijn kennis. Maar dit terzijde. We wijken af.

Het Goed Boek had me verleid, en op weg naar de kassa viel ik nogvoor een ander meesterwerkje: een bundeling columns die verschenen zijn in de weekendbijlage van een van de betere Vlaamse kranten. De meeste van die verhalen heb ik eerder reeds mogen proeven, maar de bundel wist mij te verleiden met de gedachte dat goede wijn altijd naar meer smaakt. En dat was geen leugen.

Het was een openbaring. Het boekje is meer dan een verzameling grappige anekdotes doorspekt met spitse, treffende en rake pakzinnen. De bundeling is meer dan de som van de individuele verhalen uit de weekendbijlage. Schouder aan schouder chargeren de verhalen en dat is precies wat zen-meesterwerkjes doen.

Het boekje deed me nadenken over mezelf, mijn schrijfpen en de vele volgekrabbelde schriftjes. En over het schrijven, over de verhalen die stof liggen te vergaren, over de vele vellen notities boordevol anekdotes en gedachten rond motorrijden en reizen…

Over schrijven zegt de zen-meester: “Veel valt er niet over te zeggen (…). Je moet gewoon heel vaak en heel veel schrijven. Elke dag. Tot het goed is.”

Ik ben dan maar een blog begonnen…